Rasmussen

Er was eens een wielrenner genaamd Michael Rasmussen. Hij reed voor de Nederlandse wielerploeg Rabobank. Met de nadruk op reed, want hij is sinds gisterenavond op staande voet ontslagen.

Rasmussen is een beetje een vreemde jongen. Dat is hij altijd geweest volgens de teamleiders van Rabobank. Hij wilde altijd alleen zijn, nooit een kamer delen met iemand. Hij bereidde zich in stilte voor op de Tour en niemand wist hoe zijn conditie eigenlijk was en wat zijn doelen waren. Was hij goed genoeg om te winnen? Voelde hij zich ziek? Niemand wist het want hij leefde in zijn eigen wereldje. Hij reed ook bijna alleen de Tour de France. Net als Lance Armstrong richtte hij zich helemaal op één wedstrijd. Dat was belangrijk, dat wilde hij winnen en daar ging hij ook voor. Lance Armstrong was een held en wat mij betreft was en is Rasmussen dat ook. Niet alleen om zijn vreemde karakter maar ook om zijn doorzettingsvermogen en stijl. Hij kan alle kritiek wel aan, het maakt hem niet uit als hij uitgejoeld wordt door honderden Franse ‘wielerfans’. Hij rijdt gewoon zoals hij dat zelf in zijn hoofd heeft en laat zich door niets of niemand tegen houden. Althans, niet tot gisterenavond.

De reden van het ontslag is dat hij twee dopingcontroles heeft gemist. De belachelijke regel voor alle renners is dat zij iedere minuut van de dag moeten laten weten waar zij zijn aan de UCI voor als ze van plan zijn om een onverwachte dopingcontrole uit te voeren. Deze regel is al ronduit belachelijk want het gaat de UCI helemaal niets aan waar een renner uithangt. Hij mag toch zeker zelf wel weten waar hij traint? En waarom moet een renner tijdens trainingen of zelfs buiten het seizoen om ook gecontroleerd worden? Hij rijdt dan toch geen wedstrijd? Wat maakt het dan uit wat hij wel of niet gebruikt! Wat mij betreft zuipt hij zich klem aan de alcohol of zit ie aan de drugs. Zolang hij dat maar niet doet in de Tour of een andere belangrijke wedstrijd. Maar goed, zo zijn nou eenmaal de regels van de sport en ik heb die zeker niet bedacht.

Rasmussen zei dat hij in Mexico aan het trainen was maar dat hij dat vergeten was door te geven. Nu blijkt dat iemand hem in die periode in Italië heeft zien trainen (Nou en?) en dat was voor Rabobank de druppel die de emmer deed overlopen. Ondanks de gele trui en de goede kansen op de overwinning moest Rasmussen stoppen met de Tour. Hij is zelfs helemaal niet meer welkom bij Rabobank. Nu vraag ik mij twee dingen af. Ten eerste; Wie is die man die beweert Rasmussen te hebben gezien in Italië en waarom komt hij daar nu ineens mee? Heeft hij gewacht tot het lulligste moment om het te zeggen zodat het Rasmussen en zijn ploeggenoten die zo hard voor hem hebben gewerkt het meeste verdriet zou doen? Wat nu als die man helemaal niets had gezegd of wat als ik had gebeld om te zeggen dat ik hem hier op de hoek heb zien fietsen? Zou dat dan net zo’n grote gevolgen gehad hebben?
Ten tweede; wil de Rabobank soms niet winnen? Hebben ze eindelijk een renner die de Tour zou kunnen winnen, gaan ze hem ontslaan! Dat hij uit de Tour moest zal wel met de UCI-regels te maken hebben maar ontslag? Wat denk je dat er nu gebeurt? Rasmussen is niet betrapt op doping dus hij mag gewoon blijven fietsen. Volgend jaar staat meneer Bruyneel van Discovery Channel bij hem aan de deur en wint Rasmussen de Tour met het shirt van Discovery om zijn schouders in plaats van het oranje Rabobank shirt dat hem zo goed stond.

Oke, Rasmussen heeft gelogen. Hij zei dat hij ergens was maar bleek ergens anders te zijn. Is dat zo erg dat hij ontslagen moet worden, drie dagen voor hij zijn grootste overwinning ooit zou behalen en zijn droom zou zien uitkomen? En wat denk je van Michael Boogerd, Thomas Dekker, Pieter Weening en Dennis Menchov die zo hard voor hem hebben gewerkt? Hoe denk je dat die zich voelen? (Ik hoor overigens net dat Menchov het mentaal niet meer aan kan en ook is afgestapt, en geef hem eens ongelijk)

Rasmussen zat fout, misschien was hij het vergeten, had hij er gewoon niet bij nagedacht en ja, misschien heeft hij wel doping gebruikt en wilde hij de dopingcontrole expres ontlopen. Maar is hij tijdens deze Tour al betrapt? Nee. En is hij al gecontroleerd? Reken maar van wel, als gele trui-drager waarschijnlijk het meest van allemaal. En hij is niet betrapt! Wat maakt het nu uit als hij een paar maanden geleden in Italië heeft getraind met doping. Misschien wilde hij wel kijken of het echt zoveel verschil uitmaakte. Die doping van twee maanden geleden werkt nu echt niet meer hoor. En hij heeft gelogen en moet hiervoor gestraft worden, dat is ook al gebeurd met een flinke boete, een waarschuwing en een slechte reputatie. Maar moesten ze dit nu nog erger maken? Blijkbaar wel. Dat zijn de regels en daar moet men zich aan houden. Hoe erg de baas van Rabobank dit waarschijnlijk ook zal vinden. En helaas heb ik hier als wielerliefhebber en freelance journalist niets mee te maken.

Hopelijk is er voor Rasmussen nog een toekomst als wielrenner weggelegd. Misschien bij Discovery, misschien bij een ander team. Maar zolang hij niet betrapt is blijf ik in zijn onschuld geloven en blijft hij mijn held.

Hopelijk voor Rasmussen en de rest van de wielrenners een lang en gelukkig leven!