Overhitting en onderkoeling

Er waren eens ruim 34.000 mensen die het leuk vonden om vier dagen lang veertig kilometer per dag te lopen door de omgeving van Nijmegen. Blaren, spierpijn, krampen en brandende voeten namen zij voor lief. Ze moesten en zouden de vier dagen uitlopen en de vierde dag halfdood aan de finish verschijnen.

Ieder jaar aan de finish zeggen de mensen dat dit de laatste keer is en dat ze het nóóit meer zullen doen. Toch staan zij een jaar later weer aan de start om weer vier dagen lang af te zien. Vorig jaar werd het afzien echter wel erg extreem. Door de hitte werden verschillende mensen ziek of vielen zij flauw. Omdat de mensen te weinig water dronken raakten zij uitgedroogd. Er waren te weinig posten waar men water kon krijgen en te weinig EHBO'ers. Dit leidde uiteindelijk tot twee doden. Erg triest voor de nabestaanden en misschien ook een beetje dom van de organisatie en van de mensen zelf die geen rekening hebben gehouden met de extreme hitte.

Deze fout zou niet nog eens gemaakt worden. De duizenden wandelaars en de organisatie waren dit jaar helemaal voorbereid. Er was voldoende water, op iedere hoek stond een kraampje waar de mensen water konden krijgen. De mensen waren zo bang dat ze uit zouden drogen dat ze gingen drinken en drinken en drinken. Het tegenovergestelde van vorig jaar gebeurde. Het weer was niet zo extreem als een jaar eerder en door het overmatige (!) drinken kregen verschillende mensen last van darmklachten en moesten zij de vierdaagse verlaten. Een duidelijk geval van 'te veel van het goede' dus.

Om het nog erger te maken viel er de laatste dag een enorme regenbui over de wandelaars. Er werden regenjassen uitgedeeld en iedereen kleedde zich warm aan omdat ze bang waren voor onderkoeling. Het ene jaar overhitting, het volgende jaar onderkoeling. Van het ene uiterste in het andere... zo zie je maar dat je op alles voorbereid moet zijn. Gelukkig gebeurde er dit jaar geen ongelukken en leefde iedereen nog lang en gelukkig...